مثلث خود مشغولی

مثلث خود مشغولی

وقتی که به دنیا می آئیم ، فقط از خودمان آگاهیم و خود را تمام جهان می دانیم . درک ما از اطراف ، فقط چیزی در حد نیازهای اصلی مان می باشد که اگر برآورده شوند، کاملا راضی می شویم . به تدریج که آگاهی ما فزونی می یابد ، متوجه وجود دنیایی ، خارج از خودمان می گردیم : آدم ها ، مکان ها و چیزهایی که احتیاجات ما را برآورده می کنند .

در این مرحله، ما از گوناگونی و تفاوت ها آگاه می شویم که در نهایت ، در ما ، ایجاد سلیقه و ترجیح می نماید . ما یاد می گیریم که ، بخواهیم و انتخاب کنیم . این بار ، ما نقطه مرکزی و محور جهانی شده ایم که دائما در حال بزرگتر شدن است و انتظار داریم که احتياجات و خواسته هایمان ، تماما برایمان مهیا و بر آورده گردد . منبع خوشنودی و رضایت ما ، از شکل نیازها و خواسته های غریزی مان که به گونه ای معجزه آسا در کودکی ارضا می شد ، در آمده و تبدیل به ارضای هوس ها و خواسته های جدید ما می گردد.

مثلث خود مشغولی,کمک از نیرویی برتر
اغلب کودکان ، به تدریج به این حقیقت پی می برند که دنیای خارج ، قادر نیست تمامی احتیاجات و خواسته های آنان را برآورده سازد و بدین جهت ، خودشان با کوشش کردن، شروع به تکمیل و بهتر نمودن چیزهایی که بدآنها داده شده ، می کنند . به تدریج که وابستگی به آدم ها ، مکان ها و چیزهای دیگر کاهش می یابد ، نوجوانان ، اتکاء به خود را فرا می گیرند . خود کفائی آنان، افزایش می یابد و می آموزند که خوشحالی و رضایت آنها از درون و سعی خودشان سر چشمه می گیرد . با گذشت زمان، عواطف آن ها رشد می کنب و توانائی ها و نقاط ضعف و محدودیت های خود را پذیرا می شوند .

معمولا، زمانی فرا می رسد که آن ها برای برآورده شدن آن دسته از احتیاجاتشان که از عهده خودشان بر نمی آید ، خواستار کمک از نیرویی برتر می گردند . برای اغلب مردم، بزرگ شدن و رشد ، یک امر طبیعی است

برای دسترسی کامل به این نشریه لطفا به مسئول نشریات گروه na مراجعه کنید ……………