سوال 64 : آیا با این واقعیت که من یک معتاد هستم آشتی نموده ام ؟

[admin2]

 سوال 64 : آیا با این واقعیت که من یک معتاد هستم آشتی نموده ام ؟

[sara.j]

صادقانه وبه طورصددرصدخیر.
چراکه تمام سعی وکوشش خودم رابه کارنمی گیرم، وازطرفی انکاروتوجیح دوشاخه بیماری من هستند.
گاهی درشرایطی قرارمی گیرم که منکر این واقعیت  که معتادهستم می‌شوم ،وقدرت حمایت وسعی وتوان خودراازدست می‌دهم،تحمل خودودیگران راندارم،درمقابل آشتی باجنگیدن وانکارمی ایستم،باعلم اینکه می‌دانم بایدبپذیرم که بیمارم،  واگرآشتی نکنم بازنده می‌شوم،
درواقع راهی به غیراز آشتی نداریم.
سعی می کنم خودرادرمعرض وسوسه شدن قرارندهم آشتی کردن یک فرآینداست مثل، تسلیم این فرآیند بایدطی شودباید بپذیرم بیماری دارم لاعلاج وکشنده لازم است،  اصول وسوالهای قبلی رادرزندگیم بکارگیرم.

[amir sh]

بله دست از جنگ برداشته ام و با این واقعیت که من مثل کسی که معلولیتی دارد با بیماریم اشتی نموده ام و ان را پذیرفته ام –برنامه را ساده نگاه می کنم و بیشتر سعی می کنم ان را انجام دهم – خود ازاری نمی کنم و خودم را به خاطر این بیماری و یا رفتارهای ناشی از اجبار ان سرزنش نمی کنم
گاهی این موضو عات مانع اشتی من با این واقعیت می شوند : خودمحوری – ماسک زدن و ناصادقی – مشورت نکردن – جنگ های درونی و بیرونی -
پیام سوال : حالا که با بیماری اعتیاد اشنا شده ایم باید از مرحله اقرار کمی فراتر برویم و از خود مایه بگذاریم  و با اعتیاد و بهبودی هر دو اشتی کنیم که به دو صورت است 1: با گذشته و بیماری خود نمی جنگیم 2: جلسات و قدم ها و راهنما را به عنوان یک واقعیت می پذیریم و دوش به دوش انها بهبودی خود را دنبال می کنیم