سوال 42 : آیا بیماریم را با تمام گستردگی اش پذیرفته ام ؟

[admin2]

سوال 42 : آیا بیماریم را با تمام گستردگی اش پذیرفته ام ؟

[sara.j]

باتوجه به بیماری اعتیادوداشتن ابعادمختلفی و ازتمام جهات به طورکامل ازآن آگاه وشناخت کافی پیدانکردم،شایدبعضی ازابعادراقبول دارم و می پذیرم آیاکافی است؟مسلمآ خیر.
ازجنبه روانی، شایدوسوسه ومیل به مصرف موادنداشته باشم ولی وسوسه ومیل شدید به خیلی چیزهارادارم وکمتر می توانم ازخودم حمایت کنم.
ازجنبه روحانی وعاطفی یااحساسی هنوزهم رفتارهای خودمحورانه و احساساتی دارم،که درزندگی وبهبودیم وروابطم اثرمی گذاردودرکل اگرازاصول معنوی قدمهااستفاده نکنم ،به زودی همه چیزنابودخواهد شد،حال لازم است ازبیماریم غافل نشوم.
ازجنبه دیگراگرمن نسبت به بیماریم آگاه باشم وبپذیرم کی هستم،کجاهستم،انرژی کمتری لازم است،وجنگم کمترمی شود.

[amir sh]

من متوجه شدم که بیماریم دارای چهار بعد ( روحانی – روانی – جسمانی و احساسی ) می باشد که قسمت های از ان را شناخته ام و قسمت های را هنوز شناسایی نکرده ام – وقتی که خوب به زندگی خود نگاه می کنم متوجه می شوم که هنوز بسیاری از قسمت های بیماریمان – اعتقادات و باورهای نادرستمان و رفتاری های معتاد گونه امان را نپذیرفته ایم – بعضی اوقات قدرت ویران گر بیمار یو عجز در مقابل ان را فراموش می کنیم و شروع بع جنگ می کنیم – خیلی اوقات نقش خود را در مسائل و مشکلات نمی پذیریم و دنبال نقش دیگران هستیم – خیلی اوقات نقش خود را انکار می کنیم –  رفتارهای خودمان و رفتارهای اشتباه دیگران را نمی پذیریم در همه مسائل حق را به خود می دهیم و از همه مهمتر برای توجیه رفتارهای بیمار گونه خطا ها و اشتباهاتمان بهانه و دست و اویز می اوریم – زمانی که من یک مسئله را بپذیرم ( تسلیم و تغییر ) نه فقط قبول کنم ( اقرار ) دیگر نیازی به دست اویز و بهانه و جنگ ککردن ندارم -
 اقرار سه حالت دارد : اقرار نمی کنم – اقرار می کنم حرکت نمی کنم – اقرار بعد حرکت کامل : که مورد سوم چیزی است که به ما جواب می دهد