طريق روحاني ما قدم يازدهم اين فرصت را براي ما بوجود ميآورد تا بتوانيم طريق روحاني خود را پيدا كنيم ، يا اگر قبلاً به آن دست يافتهايم ، آنرا پالايش كرده و ارتقا دهيم . اقداماتي كه ما در راه پيدا كردن طريق روحاني خود ، يا پالايش و ارتقاء آن انجام مي دهيم و نوع پيمودن اين طريق تا اندازه زيادي به فرهنگ اجتماعي كه در آن زندگي مي كنيم، تجربه گذشته ما با روحانيت ، و نيازها و شرايط شخصي ما بستگي دارد .

دعا و مراقبه اعضاء NA اغلب دعا را به عنوان صحبت كردن با خدا و مراقبه را به عنوان گوش كردن به خدا تعريف مي كنند. اين توصيف مدت هاي طولاني است كه قسمتي از خرد جمعي NA مي باشد ، زيرا بخوبي تفاوت بين دعا و مراقبه را توضيح ميدهد . ما در حال ساخت رابطه اي با نيروي برترمان هستيم و لازم است كه با اين نيرو ديالوگي دو طرفه داشته باشيم و صحبت يك جانبه از طرف ما كفايت نمي كند.

براي خيلي از ما ، رابطه آگاهانه به نظر چيزي مرموز و ماوراءالطبيعه ميآيد و فكر ميكنيم بايد بتوانيم با خداوند بشكلي ملموس متحد شويم . اما در واقع اين مسئله خيلي ساده تر از اين حرف ها است. رابطه آگاهانه فقط به اين معني است كه ما از پيوند خود با نيروي برتر آگاهي كامل داشته باشيم

اراده خداوند آگاهي و دانشي كه در ما از طريق دعا و مراقبه بوجود مي آيد شمه اي از خواست و اراده خداوند براي ما است. كل هدف ما از دعا و مراقبه اين است كه جوياي آگاهي از اراده نيروي برتر براي خود و البته قدرت اجرايش، شويم. اما اولين كاري كه نياز است انجام دهيم شناسائي هدفي است كه خداوند برايمان در زندگي تعيين كرده است .

به علاوه اينكه دعا ميكنيم تا از اراده خداوند براي خود آگاه شويم ، از او ميخواهيم تا قدرت اجراي آنرا نيز به ما بدهد. در اين متن ، كلمه قدرت فقط در مورد كيفيت زور و نيرو به كار نمي رود. ما به خصوصيات متفاوتي نياز داريم تا بتوانيم اراده نيروي برترمان را به اجرا در آوريم ،خصوصياتي مثل: فروتني ، مهرباني و هم دلي ، صداقت ، درست كاري، پشت كار داشتن و حوصله داشتن تا بتوانيم براي مدتي جهت حصول نتيجه صبر كنيم . بعضي مواقع ممكن است نياز باشد تا كاملاً عادل باشيم يا چيزي و كسي را به اثبات رسانيم و يا از آنها حمايت كنيم .

اصول روحاني در قدم يازدهم ما بر روي تعهد ، فروتني ، شهامت و ايمان تمركز ميكنيم. لازم است كه ما نسبت به دعا و مراقبه منظم متعهد باشيم . اغلب ما در اولين تجربه خود از دعا و مراقبه احساس حماقت يا ساده لوحي مي كرديم. به دور و بر خود نگاه مي كرديم تا ببينيم آيا كسي متوجه ما هست يا نه و گيج بوديم كه چه احساسي بايد داشته باشيم. اما وقتي كه تعهد خود را حفظ كنيم، كمكم اين احساس و همينطور احساس نااميديي كه به ما در صورتي كه نتيجه طبق دلخواه مان نباشد و يا ملامت حاصل از انجام كارهاي تكراري ، همگي از بين خواهند رفت . نكته مهم اين است كه عليرغم هر احساسي كه داريم به دعا و مراقبه ادامه دهيم . نتايج اين كار در بلند مدت كه شامل آرامش فكر و رابطه عميق تر با نيروي برترمان است، ارزش صبر كردن را دارد.