سوال 37 : آيا علائم هشدار دهنده در مورد بيماري خود يا فرزندانم را ناديده ميگيرم.....

[admin2]

سوال 37 : آيا علائم هشدار دهنده در مورد بيماري خود يا فرزندانم را ناديده ميگيرم و فكر ميكنم بالاخره

يكجوري ميشود يا همه چيز درست خواهد شد؟ توضيح دهيد

[sara.j]

خوده همان بحرانهایاچیزهایی که احساس می‌کنم علائم هشداردهنده هستند و احساس می‌کنم این بیماری من است.

نسبت به فرزندانم بستگی به وصل بودن من دارد،اگروصل باشم بامشورت ریشه یابی می‌کنم ودنبال چراهامی روم ودرموردآنها بیماریهای  فیزیکی یارفتاری رامی توان بررسی کرد،آیانسبت به آنهابی تفاوت هستم یاکاری انجام می‌دهم.
این سوال ازمن می خواهدتاچه اندازه مسئولیت پذیرهستم. وقتی دیدم چه کاری انجام می‌دهم پی می برم که آیاباری به هرجهت حرکت می‌کنم وبی تفاوت هستم،یااگربیماری اعتیاد را دیدم به خودم زحمت میدهم سهم خودراانجام دهم،واگرمشکلی می بینم حرکت می‌کنم.

[amir sh]

بله من در این مورد خیلی بی تفاوت هستم – من در هر مسئله همان لحظه اول پیام را می گیرم ولی ان را ادامه نمی دهم – حاضر نیستم کاری برایش انجام بدهم – و می گویم خودش درست می شود -
در مورد دیگران گاهی خوب هشدار ها را می بینم اما اکثر اوقات دیر به فکر اصلاح و یا برنامه ریزی می افتم –گاهی هم دوست دارم کاری بکنم اما غیر قابل ادره بودنم مانع انجام ان می شود
علائم و هشدا رها : به راهنما زنگ بزن – خطر – مشارکت کن – تراز نامه بگیر و بخوان – مشارکت دیگران و الهلمات و پیام های درونی