ارسالها: 184
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2021
اعتبار:
1
سپاس ها 0
سپاس شده 6 بار در 5 ارسال
به همان نسبت که بهبودى ما پیشرفت مىکند، آگاهى ما نیز در مورد خود ودنیاى اطرافمان افزایش مىیابد. خواسته ها، نیازها، سرمایهها ومسئولیت هاىمان براى ما آشکار شده و به این درک مىرسیم که قدرتى براى تغییر دنیاى خارج نداشته و فقط مىتوانیم خود را تغییر دهیم. برنامه معتادانگمنام، این امکان را براى ما به وجود آورده است که بتوانیم با بکارگیرى اصول روحانى از شدت درد زندگى بکاهیم.
ما بسیار خوشبختیم که این برنامه را داریم. در گذشته تعداد بسیار کمى از مردم اعتیاد را به عنوان یک بیمارى مىشناختند و بهبودى، رویایى بیش نبود.
زندگى بدون موادمخدر مسئولانه و پر بار هزاران عضو ما، مؤثر بودن برنامه را به خوبى به تصویر مىکشد. امروز براى ما، بهبودى یک واقعیت است. ما با کارکرد قدمهاى دوازدهگانه، شخصیتهاى درهم شکسته خود را دوباره از نو مىسازیم. معتادانگمنام، فضاى سالمى براى رشد است. ما بعنوان اعضاى یک انجمن یکدیگر را دوست داریم و قدر هم دیگر را مىدانیم و با هم از راه تازه زندگىمان مراقبت مىکنیم.
همانطور که در حال رشدیم، به مرور درک مىکنیم که مفهوم فروتنى، پذیرش سرمایهها و کم و کسرهاىمان به طور توام است. چیزى که بیش از همه براى ما مهم است، این است که نسبت به خود احساس خوبى داشته باشیم. امروزه عشق، شادى، امید، غم و هیجان واقعى را حس مىکنیم و این احساسات مانند گذشته تحت تأثیر موادمخدر نیستند.
ما، گاه حتى پس از سال ها بودن در برنامه، در دام افکار سابق خود گرفتار مىشویم. باید به خاطر داشته باشیم که رعایت اصول اولیه، براى حفظ بهبودى مهم است. ما لازم است از الگوهاى فکرى قدیم خود اجتناب کنیم و عقاید کهنه را کنار بگذاریم و همچنین مراقب گرایشى که به رکود داریم باشیم. ما نمىتوانیم بهاى رکود را بپردازیم، زیرا بیمارى ما در تمام مدت شبانه روز مشغول به کار است. اگر در زمان به کارگیرى این اصول بگذاریم احساس برترى یا حقارت بر ما غلبه کند، باعث انزواى خود مىشویم. خود را از دیگر معتادان جدا دانستن، به استقبال خطر رفتن است. جدایى از فضاى بهبودى و روحیه خدمت به دیگران، رشد روحانى ما را به تعویق مىاندازد و ما را از لحاظ روحانى ضعیف مىکند. رکود، ما را از نیت خیر، عشق و محبت دور نگاه مىدارد.
در صورت عدم تمایل به گوش دادن به حرف دیگران، نیاز به بهتر شدن را انکارکردهایم. ما مىآموزیم که انعطاف داشته باشیم و وقتى حق با دیگران است و ما اشتباه کردهایم، بدان اقرار کنیم. به همان نسبت که چیزهاى تازهاى به ما الهام مىشود، ما در خود احساس تر و تازگى بیشترى مىکنیم. ما باید روشنبینى و تمایل خود را حفظ کنیم و همیشه براى یک کار اضافه، یک جلسه اضافه، یک تلفن اضافه،کمک به یک تازهوارد براى یکروز دیگر پاک ماندن و غیره آماده باشیم. این کوششهاى اضافه، در بهبودى ما نقش حیاتى دارد.