تالار تبادل تجربه انجمن معتادان گمنام UK

بله ، زمانی که من شعور بیماری اعتیادم را از یاد ببرم ترس به سراغم می آید و ناخودآگاه سیستم دفاعی بدنم به کار می افتد و یک سری توجیه های منطقی برای خودم بوجود می آورم که اسمش انکار است و نمی گذارد من اعتراف به اشتباهی که کرده ام بکنم

دلایل : با کله ی خودم راه می روم و اگر از راهنمایم بپرسم همین را می گوید و یا می گوید خلاف انجام شده،سرویس به کسی می دهم ولی حالم خوب نمی شود

رد شدن از چراغ قرمز

افراطی با دوستان بهبودی هستم و می گویم بهتر از گمنامی شکستن است

حتی روز " مرگم " هم تفاهم نخواهیم داشت
                                  من  اون روز سفید می پوشم
                                                                 وتو سیاه

نکارآن قسمتی ازبیماری من است که میگویم بیمار نیستم ویا وقتی کارهایم ورفتارهایم را توجیح میکنم مثل، گذشته که مصرف مواد مخدر راانکار میکردم.
انکارپذیرفتن واقعیت‌ها رابرایم مشکل یاغیره ممکن می‌سازد.
انکار مرا ازدیدن حقایق باز می‌دارد، بعضی مواقع توجیه هایی می آورم وطرف مقابل هم می‌پذیرد ولی خودم می‌دانم واقعی نیست.
اخیرا دلایل موجه ولی غیرواقعی برای رفتارهایم
داشته ام مثلا: بااینکه می دانم رفتن به جلسه برایم لازم است ولی میگویم ده دقیقه دیر شده لزومی نداره بروم دلیل موجه ولی غیر واقعی.
واقعی این است که لازم‌ است بروم.
شکستن انکار فروتنی رابه همراه می آوردولازمه بهبودی است.