2021/05/27، 09:38 PM
2021/12/18، 12:40 PM
در این سوال اول باید نقش خود را پیدا کنیم و بعد علت ترس برای روبه رو شدن با ان را پیدا کنیم -
پیام سوال : اینکه من به علت های مختلفی از نگاه کردن به نقش خودم می ترسم و تا زمانی که من روبه روی خود نیاستم و نقش خود را بررسی نکنم رنجش در من برطرف نخواهد شد – اغلب ما در مورد اشتباهات خود کوریم –همیشه باید یادم باشد که من حق دارم بترسم و اشتباه کنم و اما بعد به اشتباه و ترس خود پی ببرم خیلی مهم است – رسیدن به ان نقطه یعنی ازادی برای من
دلایل ترس برای نگاه کردن به نقش خودم :از گذشته یاد گرفتم که هر موقع دروغ گفتم برنده شدم و تنبیه نشدم – سرزنش شدن از طرف دیگران – اگر نقش خود را ببینم باید بپذیرم و تغییر کنم و دست از ابزارهای بیمارگونه بردارم – ترس از قضاوت داشتم و فکر میکردم اگر واقعیت را بگویم و بپذیرم از طرف دیگران طرد می شوم ئ مسخره ام می کنند و یا فکر کنند که من کم اورده ام – ترس از دست برداشتن از لذت انتقام و رنجش – ترس از روبرو شدن با خود واقعی ام – گاهی هم نقش من انقدر درناکه که نمی خواهم اصلا دنبال ان بگردم – از اقرار و جبران خسارت می ترسم – ترس از تایید نشدن پیش خودم و دیگران و از دست دادن ابزار ها
پیام سوال : اینکه من به علت های مختلفی از نگاه کردن به نقش خودم می ترسم و تا زمانی که من روبه روی خود نیاستم و نقش خود را بررسی نکنم رنجش در من برطرف نخواهد شد – اغلب ما در مورد اشتباهات خود کوریم –همیشه باید یادم باشد که من حق دارم بترسم و اشتباه کنم و اما بعد به اشتباه و ترس خود پی ببرم خیلی مهم است – رسیدن به ان نقطه یعنی ازادی برای من
دلایل ترس برای نگاه کردن به نقش خودم :از گذشته یاد گرفتم که هر موقع دروغ گفتم برنده شدم و تنبیه نشدم – سرزنش شدن از طرف دیگران – اگر نقش خود را ببینم باید بپذیرم و تغییر کنم و دست از ابزارهای بیمارگونه بردارم – ترس از قضاوت داشتم و فکر میکردم اگر واقعیت را بگویم و بپذیرم از طرف دیگران طرد می شوم ئ مسخره ام می کنند و یا فکر کنند که من کم اورده ام – ترس از دست برداشتن از لذت انتقام و رنجش – ترس از روبرو شدن با خود واقعی ام – گاهی هم نقش من انقدر درناکه که نمی خواهم اصلا دنبال ان بگردم – از اقرار و جبران خسارت می ترسم – ترس از تایید نشدن پیش خودم و دیگران و از دست دادن ابزار ها
2021/12/23، 06:18 AM
با سلام....
با دیدن نقش خودم متوجه الگوهای رفتارهایی پوسیده و نخ نما شده خودم میشوم ، من عادت دارم در هر اتفاق دنبال مقصر بگردم و نقش دیگران را پیدا کنم ، با دیدن نقش خودم بدهکار میشوم در حالیکه همیشه از آدمها طلبکار بودن ، از جبران خسارت میترسم ، چون فهم و درک خودم رو واقعیت محض میدانستم ، از قضاوت دیگران میترسم ، از بخشیدن طرف امتنا میکنم چون میگویم طرف باید درد بکشد ، در حقیقت از نگاه کردن به نقش خود میترسم چون از تغییر میترسم.
در واقع از مسئولیتی که بعداز فهمیدن نقش خودم باید داشته باشم میترسم.
با دیدن نقش خودم متوجه الگوهای رفتارهایی پوسیده و نخ نما شده خودم میشوم ، من عادت دارم در هر اتفاق دنبال مقصر بگردم و نقش دیگران را پیدا کنم ، با دیدن نقش خودم بدهکار میشوم در حالیکه همیشه از آدمها طلبکار بودن ، از جبران خسارت میترسم ، چون فهم و درک خودم رو واقعیت محض میدانستم ، از قضاوت دیگران میترسم ، از بخشیدن طرف امتنا میکنم چون میگویم طرف باید درد بکشد ، در حقیقت از نگاه کردن به نقش خود میترسم چون از تغییر میترسم.
در واقع از مسئولیتی که بعداز فهمیدن نقش خودم باید داشته باشم میترسم.