2021/05/11، 09:02 PM
جبران خسارت و آشتی
همچنانكه رفتارمان تغییر می كند دیگر رده ای از تخریب و نابسامانی از خود به جای نمی گذاریم. اما متوجه می شویمكه راهی برای جمع كردن آب ریخته شده وجود ندارد: مواردی وجود دارد که بخشیدن خساراتی که زده ایم برای دیگران دشوار است . جبران نمودن خسارت هایی كه زده ایم برای رهایی از احساس گناه، شرم و پشیمانی كه مدام ما را در دام الگوهای مخرب نگاه می دارند، امری ضروری است. آغاز و پایان این فرایند به این صورت نیست كه با شخصی كه آزار داده ایم بنشینیم و بااو صحبت کنیم. با كمك راهنمایمان؛ با حقیقت آنچه که انجام داده ایم آشتی میکنیم و شروع به این روند می كنیم كه باعواقب كارهایمان به صلح برسیم. اگر قرارباشد جبران خسارت هایمان ارزشی داشته باشند, ما باید رابطه ای صادقانه با خود و تغییرات بارز و واقعی که درزندگی مان بوجود میایند, برقرارکنیم. پرداختن ما به جبران خسارت در بخش های نهایی قدمها, بدون علت نیست. فرایند جبران خسارت یكی ازمهم ترین اعمالی است كه به عهده می گیریم و به همین دلیل با جدیت وارد آن می شویم.
جبران خسارت های مستقیم و شفاهی كه در غالب كلمات به زبان می آوریم در بهبودی ما نقشی حیاتی دارند اما این فقط بخشی از این فرایند را تشكیل می دهد. انجام جبران خسارت بدین معناست كه اجازه دهیم تغییراتی که در شخصیت و رفتار مان رخ میدهند تبدیل به اعمالی مستمرو قابل اعتماد در رابطه با زندگی كسانی شوند كه دوستشان داریم وآنها بتوانند روی این تغییرات حساب کنند. ما این كار را ، صرف نظر از اینكه چنین اشخاصی تغییر نموده اند یا نه، یا آنها ما را می بخشند یا نه و آیا رابطه ما با آنها تبدیل به آنچه آرزویش را داریم می شود یا نه, به انجام می رسانیم. وقتی جلوی خانۀ خودمان را تمیز می كنیم احساس راحتی بیشتری در قلب و روح خود می كنیم اما این کار ما به هیچ عنوان تكلیفی برای دیگران معین نمی كند كه آنها هم حتمأ باید جلوی خانۀ خود را تمیز كنند و به این معنا نیزنمی باشد كه خانواده ما به طوری معجزه آسا تبدیل به آن چیزی که عمری آرزوی آن را داشتیم بشود. اما به احتمال زیاد یاد می گیریم باخانواده خود صلح كنیم وواقعیت آنچه هستند را بپذیریم. می آموزیم آنها را همان جایی كه هستند و بدون قید و شرط و بی توقع ببینیم .
همچنانكه رفتارمان تغییر می كند دیگر رده ای از تخریب و نابسامانی از خود به جای نمی گذاریم. اما متوجه می شویمكه راهی برای جمع كردن آب ریخته شده وجود ندارد: مواردی وجود دارد که بخشیدن خساراتی که زده ایم برای دیگران دشوار است . جبران نمودن خسارت هایی كه زده ایم برای رهایی از احساس گناه، شرم و پشیمانی كه مدام ما را در دام الگوهای مخرب نگاه می دارند، امری ضروری است. آغاز و پایان این فرایند به این صورت نیست كه با شخصی كه آزار داده ایم بنشینیم و بااو صحبت کنیم. با كمك راهنمایمان؛ با حقیقت آنچه که انجام داده ایم آشتی میکنیم و شروع به این روند می كنیم كه باعواقب كارهایمان به صلح برسیم. اگر قرارباشد جبران خسارت هایمان ارزشی داشته باشند, ما باید رابطه ای صادقانه با خود و تغییرات بارز و واقعی که درزندگی مان بوجود میایند, برقرارکنیم. پرداختن ما به جبران خسارت در بخش های نهایی قدمها, بدون علت نیست. فرایند جبران خسارت یكی ازمهم ترین اعمالی است كه به عهده می گیریم و به همین دلیل با جدیت وارد آن می شویم.
جبران خسارت های مستقیم و شفاهی كه در غالب كلمات به زبان می آوریم در بهبودی ما نقشی حیاتی دارند اما این فقط بخشی از این فرایند را تشكیل می دهد. انجام جبران خسارت بدین معناست كه اجازه دهیم تغییراتی که در شخصیت و رفتار مان رخ میدهند تبدیل به اعمالی مستمرو قابل اعتماد در رابطه با زندگی كسانی شوند كه دوستشان داریم وآنها بتوانند روی این تغییرات حساب کنند. ما این كار را ، صرف نظر از اینكه چنین اشخاصی تغییر نموده اند یا نه، یا آنها ما را می بخشند یا نه و آیا رابطه ما با آنها تبدیل به آنچه آرزویش را داریم می شود یا نه, به انجام می رسانیم. وقتی جلوی خانۀ خودمان را تمیز می كنیم احساس راحتی بیشتری در قلب و روح خود می كنیم اما این کار ما به هیچ عنوان تكلیفی برای دیگران معین نمی كند كه آنها هم حتمأ باید جلوی خانۀ خود را تمیز كنند و به این معنا نیزنمی باشد كه خانواده ما به طوری معجزه آسا تبدیل به آن چیزی که عمری آرزوی آن را داشتیم بشود. اما به احتمال زیاد یاد می گیریم باخانواده خود صلح كنیم وواقعیت آنچه هستند را بپذیریم. می آموزیم آنها را همان جایی كه هستند و بدون قید و شرط و بی توقع ببینیم .