تالار تبادل تجربه انجمن معتادان گمنام UK

اصولا من انتقادپذیرنیستم.وقتی انتقاد پذیر نیستم، دیواری روی رشد‌و روشن بینی خودمی کشم، وهر اعتراضی راتوهین تلقی می‌کنم، چون شخصیت معتاد گونه من باعث می‌شود من خود را کامل ببینم.
درتصورات باطل ورویاهایم خودراازدیگران بهترمی دانم، ووقتی درذهنیت خودم خودرابی عیب می‌دانم هرکس انتقاد کند توهین می‌دانم، این ازغرورزیادمن است.
وقتی توهین تلقی میکنم معمولاواکنش منفی نشان می‌دهم آن هم عدم پذیرش من است. غرور اجازه نمی‌دهد،که باعث دلخوری می‌شود. خودخواهانه می‌خواهم ثابت کنم که حق با من است، دراین شرایط اعتمادم نسبت به دیگران کم رنگ،برخوردوروابط هایم بد،ودرنتیجه خودم ازخودم بدم می آید وچراها شروع می‌شود ،این جاست که روی ر‌وابطه من تاثیر منفی می‌گذارد.

بله : حتی اگر این اعتراضات حق انها باشد را هم نمی توانم بپذیرم – غرور و توقع باعث این موضوع است-
 تاثیرات : در مسائل روزمره انتقاد پذیر نیستیم و اراده بر روی افکار و رفتار و گفتار ندارم –باعث شده در روابطم غیر قابل اداره باشم و کنترلی نداشته باشم و سریع خشمگین می شوم و جبهه می گیرم 

–اما باید بدانم که من به عنوان یک معتاد در حال بهبودی باید هر اعتراضی را یک پیشنهاد برای رشد خودم تلقی کنم – دیگران با اعتراض و انتقاد خودشان در واقع به نوعی من را تائید می کنند