در دوران بیماری

رهایی ما از زندگی در شرایط واقعی آن را تضمین نمی کند. در انجمن معتادان گمنام ، ما می توانیم پذیرش واقعیت زندگی را که گاهی با خود ، بیماری یا مصدومیت نیز به همراه دارد ، یاد بگیریم، در NA ، آموخته ایم که استفاده از اصول روحانی ، به ما کمک می کند تا از دوران سخت ، گذر کنیم. وقتی به عجزمان اقرار کنیم ، می توانیم بیماری مان و هر گونه درمان دارویی لازم را نیز بپذیریم، ممکن است اقرار به عجزمان در برابر احساساتی که در زمان بیماری داریم نیز ، کمک کننده باشد.

بیماری یا مصدومیت ، تنش زا هستند و تنش ، می تواند ما را در خطر لغزش قرار دهد، حتی می توان گفت که اغلب ، وقتی با بیماری ای مواجه می شویم ، نیاز بیشتری به برنامه NA داریم.

ما می توانیم با بهترین تلاش روز به روز خود در بنا کردن پایه ای قوی در بهبودی ، خودمان را برای چنین دوران پرتنشی ، آماده کنیم. قدم هایی که ما ، امروز، برمی داریم ، در زمانی که به آن ها احتیاج داریم ، کمک مان خواهند کرد.

روبرو شدن با بیماری ، یک فرایند است. فرایندی که ما در آن ، اغلب ، انکار ، چانه زدن ، خشم ، اندوه ، تسلیم و پذیرش را تجربه می کنیم. به هر حال ، شاید درک این نکته که این مراحل ، به طور طبیعی ، بخشی از این فرایند هستند ، ما را تسکین دهد. پذیرش یک چیز ، الزاما به این معنی نیست که ما آن چیز را دوست داریم. ما می توانیم چیزی را دوست نداشته باشیم و با این حال ، آن را بپذیریم.

من با وجود دردهای عذاب آوری که داشتم ، توانستم پاک شوم، از خدا می پرسیدم: چرا من؟ متوجه شدم که در کمبود ایمان ، پذیرش و امید به سر می برم، من فقط در سال اول، رنج کشیدم و به لطف خدا ، پاک ماندم.

در مقطعی از سال دوم بهبودی ام ، من شروع به بکارگیری اصل تسلیم در بیماری ام کرده و رابطه نزدیک تری با نیروی برترم ایجاد کردم، روزهای زیادی هستند که که آرزو می کنم ای کاش ، همه چیز فرق داشت، هنوز ، بعضی از روزها این سؤال را می کنم که چرا من؟ حالا می دانم که من می توانم یک بیماری مزمن را تجربه کنم و به اعتیاد فعال باز نگردم..

بعضی اوقات ، دچار حالت ” اگر فقط می شد… و افسوس می شوم و سایر معتادان ، به من می گویند که آن ها هم، این حالت را پیدا می کنند، حتی در این شرایط نیز، هر روز ، خداوند را به خاطر موهبت NA ، زندگی ام و که در نتیجه این برنامه بهبودی ، یافته ام ، شکر می کنم.

لازم است که ما درباره بیماری مان با سایر معتادان در حال بهبودی انی مشارکت کنیم، در صورت امکان ، ما در تعداد بیشتری از جلسات، شرکت میکنیم ، اگر قادر نیستیم در جلسات شرکت کنیم ، می توانیم تقاضا کنیم تا جلسات را بیاورند. حمایت دیگران ، در زمان بیماری یا مصدومیت ما، بسیار مهم است.

تجربه ما در بهبودی ، نشان می دهد که ما حق انتخاب داریم . ما می توانیم به هم تجربه ای، یا به شکل یک بحران و یا به صورت فرصتی برای رشد روحانی ، نگاه کن در حالت دوم ، بیماری و مصدومیت ، فرقی با سایر تجربه های زندگی ندارند. اگرچه ممکن است ادامه تمرین روزانه بهبودی ، در زمانی که در حال رنج کشیدن هستیم مشکل تر باشد ولی راه کارهای دوران بیماری نیز همان راه کارهای زمان سلامت هستند. ما می توانیم از طریق تمرین مداوم یک برنامه روحانی ، بهبودی مان را در دوران بیماری مان ، حفظ کنیم.